Mooiloop en GalleryFabrics
- Geplaatst op
- Door GalleryFabrics
- Geplaatst in Mooiloop en GalleryFabrics, zijde
- 0
MOOILOOP, een Belgisch modelabel, een gemeenschappelijke creatie van moeder en dochter.
Ze ontwerpen zelf hun exclusieve prints.
MOOILOOP is een puur Belgisch modeproduct, een creatie van moeder en dochter.
Het was dan ook een leuke kennismaking met Elise Thomas (21 juli 1957) en dochter Alison Van Autreve (18 april 1989) enkele maanden geleden. Beide dames barsten van de creatieve ideeën en die zijn terug te vinden in hun kledingmerk MOOILOOP.
Voor dit kledingmerk combineren ze zelf ontworpen, exclusieve prints (meestal van zijde). Wil je zelf aan de slag met deze exclusieve stoffen? Kijk dan snel hier.
De gemeenschappelijke liefde voor mode is meer dan een leuk tijdverdrijf tussen moeder Elise Thomas en haar dochter Alison Van Autreve, het is ook pure business.
Met veel passie doen ze de naam van hun kledingmerk Mooiloop alle eer aan en creëren ze samen schoonheid.
Hierbij een gesprek met Alison en Elise:
Alison: «Zolang ik me kan herinneren, was mijn moeder haar
kleerkast altijd een kamer, zelfs in onze eerste kleine huurhuisjes in
Kortrijk. Mijn zus en ik sliepen samen in één kamer maar mijn
mama had een aparte kleer‐ en schoenenkamer (lacht).»
Elise: «Ik zit dan ook al zo lang in de mode. Na mijn studies
monumentale kunsten ben ik begonnen met Blu Kids, een
kindermerk dat heel belangrijk is geweest in de Belgische mode en
internationaal goed scoorde. Ik werkte vooral met linnen, wat toen
ongezien was voor kinderen. Alison en haar zus zijn quasi
opgegroeid in mijn atelier.»
Alison: «Mama was áltijd aan het werken. Ik vond dat niet erg; we
werden vrij zelfstandig opgevoed en als ik haar echt miste, mocht ik
al eens mee naar een beurs of naar klanten in Londen. Dat vond ik
super. Ik was ook van kleins af collectietjes aan het tekenen en was
gefascineerd door de stofjes en knoopjes.»
Elise: «Alison stond ook altijd model voor mijn collecties. Tot ze dat
op een bepaalde leeftijd niet meer plezant vond.»
Alison: «Als meisje van 9 à 10 jaar wil je vooral je eigen ding
beginnen doen. Gelukkig verkochten mama’s klanten ook andere
merken en soms kreeg ik daar iets van. Het was al heel vroeg dat ik
opgewonden werd van mooie kleren en materialen.»
Elise: «Tot je achttiende ben je een echte fashion addict geweest.»
Alison: «Ik denk dat veel meisjes van die leeftijd dat herkennen. Ik
was vaste klant in de grote ketens. Mijn motto was: hoe meer, hoe
beter! (lacht) Ik kocht toen niet één rokje maar vier rokjes en alle
topjes en alle kettingen. Ik had te veel van alles.»
Elise: «Op een bepaald moment waren je
outfits (heel) provocerend. Dat was niet erg; je had er het figuur
voor. En je zei: als het nu niet kan, wanneer wel? En je had gelijk.
Maar voor mij was het soms schrikken. Ik vond het te
gewoontjes, (te lelijk) banaal? Ik zei haar toen ook: koop een paar
goede dingen, geniet ervan en draag ze op een gezonde manier af.»
Alison: «Vanaf mijn zeventiende heb ik vintage ontdekt. Dan ging ik
in Londen mooie beprinte jurkjes kopen in prachtige zijdes.
Kwaliteit in plaats van kwantiteit. Ik heb er fortuinen aan
uitgegeven, maar ik heb ze nog altijd en ben er nog altijd heel trots
op. De dingen die ik nu het meest apprecieer, is niet die brol uit de
ketens maar wel mijn vondsten uit tweedehandswinkels. De les van
mama is uiteindelijk toch blijven hangen (lacht). Ik wil in deze
tijden niets meer kopen waarvan in het
etiket staat dat het in Bangladesh of andere lage
loonlanden gemaakt is. Producten die op die manier vervaardigd
zijn, vind ik niet correct.»
Elise: «Dat kan gewoon niet meer, zowel vanuit politiek als sociaal
en ecologisch oogpunt. Hetzelfde met al die trends die elkaar
razendsnel opvolgen. Waarom zou je een stuk dat er goed uitziet en
mooi zit, het volgende seizoen niet opnieuw kunnen brengen, maar
dan in een andere stof? We moeten anders gaan leven en mode
helemaal anders gaan bekijken. Dat willen we ook doen met ons
eigen kledingmerk, Mooiloop, dat Alison en ik vier jaar
geleden samen hebben opgericht. We zouden graag binnen enkele
seizoenen 100% ecologisch en ethisch verantwoorde collecties
willen brengen »
Alison: «Toen was ik nochtans mijn interesse in mode een beetje
verloren, misschien wel uit een zekere rebelsheid naar mama toe. Ik
studeerde communicatiewetenschappen aan de Gentse
universiteit. Mama was toen net teruggekomen uit Egypte waar ze
jaren freelance had gewerkt voor een paar grote merken à la
Tommy Hilfiger en Scapa maar als vrouw in een door mannen
gedomineerde samenleving, was dat een akelige ervaring geweest.
Ze had terug zin om opnieuw een eigen merk op te starten, maar
wou het niet alleen doen. Ze vroeg me om haar creatief bij te staan,
en halfweg heb ik er mijn studies voor opgegeven.»
Elise: «Dat vond ik wel jammer, ze had de intellectuele capaciteiten
ervoor.»
Alison: «Als Mooiloop ooit zou aflopen, zit ik wel zonder diploma.
Maar daar wil ik niet te veel over nadenken. En de ervaring die ik
nu opdoe, is onschatbaar. Ik volg de productie op, ik ga mee naar
beurzen. Al denkt iedereen altijd dat mama de ontwerpster is, en ik
haar assistente (lacht).»
Elise: «Ik ben heel blij dat we samen kunnen ontwerpen. Ik heb
altijd geweten dat ze gevoel voor stijl had. We vertrouwen elkaars
smaak. We houden van verschillende dingen – logisch, Alison is
zoveel jonger – maar we komen altijd tot een compromis.»
Alison: «Over de materialen van de collectie – we werken vooral
met zijde – en de prints zijn we het altijd tamelijk eens en we
dragen vaak hetzelfde. Alleen over de snit verschillen we soms van
mening. Voor mij mogen de broekjes korter en sportiever, de
jurken gecentreerder. Het is een beetje speelser en pittiger. Ik
probeer ook veel meer kleur te dragen, terwijl mama altijd wel iets
zwarts aanheeft.»
Elise: «In de mode is alles al zo kleurrijk en druk, zwart geeft me de
nodige rust en afstand.»
ALTIJD SAMEN
Alison: «Mama en ik zijn een tandem. We zijn constant samen, mijn
vriend zegt dat ook altijd. ‘Jij vertelt alles aan je moeder’.
We hebben geen geheimen voor elkaar. Ze heeft me altijd alle
vrijheid gegeven, zelfs toen ik volgens haar zo geprovoceerd
gekleed rondliep. We lijken ook veel op elkaar, we zijn
praktisch evenbeelden.»
Elise: «Alleen moet bij Alison het ritme en de energie er nog meer
in komen.»
Alison: «De wilskracht en het doorzettingsvermogen van mijn
mama zijn ongelooflijk, daar kan ik niet aan tippen.»
Elise: «Terwijl ik soms wel te zacht ben. Alison is iets harder. Ik ben
nog braaf katholiek opgevoed (lacht).»
Alison: «We kunnen er mekaar nochtans echt van langs geven. We
nemen geen blad voor de mond en zijn allebei koppig. Het is goed
dat we dochter en moeder zijn, want van iemand anders zouden we
het niet aanvaarden. En na een ruzie liggen we een paar uur later
weer in elkaars armen.»
Elise: «Door het praktische zijn er tussen ons meer spanningen dan
in een gewone moeder‐dochterrelatie. Het is moeilijk om te zeggen
dat we vriendinnen zijn, want het zakelijke komt er altijd tussen. Als
we samen op stap zijn, babbelen we over Mooiloop. Maar laat ons
twee maanden met de rugzak op reis gaan, en we zijn meteen weer
vriendinnen.»
Alison: «Een half jaar geleden is mama’s vriend gestorven aan
kanker en dat was een zware klap. We waren vaak op de baan en
we hebben veel samen geweend in de auto. Toen was het echt
mama en dochter. (tegen Elise) We vergeten dat soms, door het
zakelijke.»
Elise: «Toen was ík het die de interesse in mode verloren was. Een
gekleurde rok zou ik in die periode nooit aangedaan hebben. Laat
staan een vrolijke collectie ontwerpen. Nu is het beter, en de
goesting en de passie komen stilaan terug. Al wil ik het binnen hier
en afzienbare tijd iets rustiger aan doen en Alison nog meer op de
voorgrond laten treden. Zij wil het merk verjongen en van mij zou
ze alle vrijheid krijgen. Dan kan ik me meer concentreren op
handwerk en zelf stoffen beschilderen. Nóg creatiever worden.»
Alison: «Mijn moeder (mama) gaat nooit kunnen stoppen met
mode. Ik heb het al gezegd: een ongelooflijke wilskracht (passie) ...»
Reacties
Wees de eerste om te reageren...